Een mooi gebaar,
een lief woord,

iedereen heeft het
wel al eens gehoord,

dat komt hier nog
maar zelden aan mijn oren,

't zijn meestal
verwijten die vliegen
rond mijn oren.

Diep van binnen doet
dat echt veel pijn,

't is net alsof we
voor elkaar vreemden zijn,

mijn hart scheurt
stilletjesaan helemaal open,

wenend en biddend om
opheldering kan ik
enkel maar hopen,

hopend op een gelukkig
gezinnetje met mijn man,

iemand waar ik tot nu
toe enkel van dromen kan,

ze hebben me allemaal
teveel pijn gedaan,

voor mijn part vliegen
ze allemaal naar de maan,

mijn grote liefde heb
ik nu gevonden,

de rest van mijn
leven ben ik nu gebonden,

letterlijk en figuurlijk
ben ik aan hem verslaafd,

en zoals heel weinig
mannen nog hoog begaafd,

je moet gewoon van
hem gaan houden,

je kan zelfs heel
stevig op hem gaan bouwen,

vol zelfvertrouwen,
lef en moed,

doet hij het als man
en papa heel goed,

nu, en de rest van
mijn leven,

zal ik mijn tijd
aan hem geven,

alles kan stuk,
kapot of vergaan,

maar mijn liefde
voor hem blijft eeuwig bestaan.