Stilte om mij heen

ik zit nu thuis even helemaal alleen

in gedachten terug in de tijd.

Mijn onrust en innerlijke strijd

wat had ik kunnen veranderen

van mijn bestaan?

Ik heb vele fouten gemaakt

zonder dat ik andere heb geraakt.

Stille wensen heb ik nog steeds

maar pijnlijke herinneringen nog het meest

waarom kan ik niet gewoon vinden wat ik wil

die eeuwige onrust kan het niet uitleggen in één zin.

Iedere nacht iedere dag iedere moment

denk ik aan wat ik al jaren onderken

wat is het leven

het duur maar heel even.

Vele lieve mensen kleuren mijn dag

geef ieder mijn gulle lach

ik geef en neem niets

maar toch.......

Onzichtbare verdriet die niemand ziet ..