Ik voel het vochtig worden in mijn ogen

wil het nog net niet drogen.

Voel me in dit hoekje heel alleen

doordat verdriet me weer verscheen.

Ik zit hier alleen en heel erg stil

het is niet dat ik het wil

Waarom is er in mijn leven zoveel verdriet ?

En ik nu deze dagen zo somber inziet.

Ben ik anders dan andere mensen?

Ik heb toch ook dezelfde wensen?

Waarom krop ik al mijn gevoelens op

ik zit nu echt aan de top.

Wil me leeg hebben, alle gevoelens weg

dat is echt heel erg moeilijk zeg.

Als ik dat mijn hele leven in mezelf heb geduwd.

Dan gaat het zeker een keer fout.

Nu is dat punt dat dat gebeurd

mijn hart is helemaal verscheurd.

Huilen is wat ik wil

dat maakt het grote verschil.

Want huilen kan ik niet

en dat doet mij zoveel verdriet.

Om me heen heb ik zoveel mensen

die mij het beste wensen.

Die mij steunen en helpen

zodat mijn verdriet begint te verwelken.

Ik moet nu aan leuke dingen denken

en mijn verlangens en wensen.

Dan komt het vast wel goed

ik weet denk ik wel hoe dat moet.

Laat ik dat maar hopen

er gaat vast een deur of raam voor mij open.